Over mij
Mijn naam is Liesbeth Goosen en ik woon in een dorpje vlakbij Rotterdam. Gerekend van het moment dat ik serieus begon met schilderen, heb ik inmiddels meer dan 50 jaar ervaring in verschillende technieken.
Mijn stijl van schilderen is realistisch met een veeg impressionisme. Eigenlijk niet zo vreemd, want ik houd veel van de schilderijen van de grote impressionistische schilders van de 19e eeuw. De losse penseelvoering en energie die uit die schilderijen naar voren komt heb ik altijd prachtig gevonden.
Ik ga regelmatig de natuur in om foto’s te maken en om met snelle schetsen in (kleur)potlood en soms met pen en inkt impressies te maken van diverse onderwerpen die later in mijn atelier/werkkamer worden omgezet in schilderijen in acryl of aquarel. Daarnaast gebruikt ik foto’s die door anderen zijn gemaakt en waar ik de afbeelding van mag gebruiken.
Het begin
Ik heb al vanaf mijn heel vroege jeugd getekend en geschilderd. Na mijn middelbare school ben ik Biologie gaan studeren, maar ik heb naast mijn studie altijd als hobby schilder- en tekenlessen gevolgd en ook later ben ik altijd blijven schilderen.
In mijn jeugd werd er veel nadruk gelegd op creatief bezig zijn. Mijn moeder, met haar gevleugelde uitspraak “Je kunt nooit hobby’s teveel hebben”, steunde mijn broer en mij met een niet aflatende hoeveelheid papier, verf en andere tekenmaterialen. Mijn vader, hoewel geen schilder van beroep, tekende veel en goed. Hij heeft diverse logo’s ontworpen, onder andere voor de eerste marathon van Rotterdam in 1981. Mijn broer maakt in zijn vrije tijd miniaturen en diorama’s die uitzonderlijk precies zijn uitgevoerd.
Schilderij gemaakt door mijn vader, dhr H.F. Goosen,
naar een keltisch verhaal, 1998
Autodidact
Behalve een paar korte cursussen heb ik nooit echt les gehad in schilder- en tekentechnieken. Ik heb het gewoon heel, heel veel gedaan.
Als 14 jarige heb ik een vol jaar genomen om mijzelf de regels van tekenen in perspectief te leren en om goed te leren werken met een gewoon potlood. In die tijd nam ik mijn schetsboek iedere dag mee – ook naar school – en werkte dagelijks aan nieuwe tekeningen van gebouwen met potloden met verschillende hardheid om zo verschillen te krijgen in de grijswaarden. Het jaar daarop heb ik een jaar de tijd genomen om te leren met pen en inkt om te gaan en het jaar daarop om met gewassen inkt te werken. Door vrijwel dagelijks te tekenen en te schilderen leerde ik wat wel en niet werkt.
Op mijn 17e kwam ik in de 5e klas van het VWO voor het eerst aquarelverf tegen. Ik had tekenen in mijn vakkenpakket gekozen en aquarelleren was één van de dingen die we zouden gaan leren. Ik was meteen verkocht! Wat een heerlijkheid om met verf ook met kleur te kunnen gaan werken.
Ook nu weer schilderde ik ieder vrij moment om zo goed mogelijk te worden. Niet om beter te worden dan een ander, maar vooral om beter te worden dan ik eerst was.
Werken met acryl kwam pas veel later op mijn pad: nadat mijn moeder overleed ben ik een cursus gaan doen aan de Rotterdamse Dag- en Avondscholengemeenschap. Daar kwam ik voor de eerste keer acrylverf tegen en, net als in mijn tienerjaren, heb ik het weer op dezelfde manier aangepakt om ook deze techniek te leren gebruiken: heel veel doen!
Op dit moment werk ik het meeste met acrylverf, naast tekenen met kleurpotlood en het werken met pastelpotlood. Hoewel ik tekenen nog steeds heel leuk vind om te doen, heb ik gemerkt dat ik het gevoel van de verf aan mijn penseel en mijn vingers niet kan missen. Ik schilder nu bijna iedere dag en vind het nog steeds heerlijk om te doen.
Mijn inspiratie
Ik leerde al tijdens mijn middelbare school de verschillende stromingen in de kunstgeschiedenis kennen. Later raakte ik geïnspireerd door het werk van schilders als Turner, Van Gogh en natuurlijk Monet, Renoir en Cézanne.
Hoewel ik de werken van de oude Nederlandse en Vlaamse meesters (Frans Hals) prachtig vind, trekken de losse snelle penseelstreken van de impressionistische schilderkunst mij toch meer aan.
Zwaan, acryl op canvas 60 x 70 cm, geschilderd na de dood van mijn vader, 2012/2013
Het verwerken van verdriet
Schilderen is mijn levenslange passie en als ik me gestresst of verdrietig voel, helpt het me om me weer beter te gaan voelen.
Dat is ook goed te zien: in de periode na het overlijden van mijn moeder, in de periode nadat mijn zoon een zwaar ongeluk had gehad en ga zo maar door, is er steeds een periode waarin ik mijn penselen weer opneem en mijn verdriet een uitlaatklep geef in mijn schilderijen. Dat betekent niet dat de schilderijen van die periodes treurig en “zwart” zijn, juist niet. In de moeilijkste periodes heb ik het juist nodig om iets fleurigs en moois te maken; iets waar ik blij van wordt.
Want dat is waar het mij om gaat: er is zoveel moois in de wereld en de wereld is ook zo groot en groots dat ik altijd wel iets kan vinden om te schilderen om weer gelukkig en blij van te worden. Mijn schilderijen zijn dan ook altijd vol kleur en met sterke contrasten geschilderd.
Mensen vertellen me dat ze zich ‘blij’ voelen als ze mijn schilderijen zien. Op dat moment weet ik dat ik goed werk heb afgeleverd, dat ik een goed schilderij heb gemaakt dat de koper graag in zijn of haar huis zal hangen.
Het schilderij van de zangeres is nageschilderd (met mijn eigen draai eraan) van een plaatje dat een vriendin had gevonden op internet. Ik weet niet waar ze het gevonden heeft en heb dus ook geen idee van wie het origineel is.
Mocht iemand weten wie het origineel geschilderd heeft, dan zou ik dat graag willen weten. Ik heb dit schilderij gemaakt rond 2013.
Ik vond het heel leuk dit schilderij te maken, hoewel het meer expressionistische trekjes heeft dan bij mij gebruikelijk is. Maar je kan wel zien wat ik bedoel met “heldere kleuren die blij maken”. Dit schilderij heb ik namelijk geschilderd kort nadat mijn vader is overleden.
Zangeres, acryl op canvas, 60 x 70 cm, geschilderd in 2013
Mijn werkwijze
Hoewel ik tegenwoordig veel landschappen schilder, is het in het Nederlandse klimaat niet altijd mogelijk om buiten te schilderen (te koud en/of te nat). Op die momenten neem ik mijn fototoestel mee en maak foto’s van die dingen die me treffen: een prachtige lucht, een spiegeling in het water, een vreemd gevormde boom of gewoon de kat die op een muurtje van de zon zit te genieten.
Thuisgekomen ga ik deze foto’s sorteren. De meesten zijn bij nader inzien niet te gebruiken om een mooi schilderij van te maken, maar er zitten er altijd tussen die wel goed zijn. Deze juweeltjes gebruik ik als leidraad voor mijn schilderijen. Leidraad, want een schilderij is altijd een interpretatie van het eigenlijke beeld/de foto. Ik pas de kleuren aan en werk de ene keer met een steviger penseelstreek dan de andere keer. Dat ligt heel erg aan de foto en…. aan mijn stemming.
Daarnaast gebruik ik foto’s van mensen die ik via Facebook en Pinterest ken en die toestemming hebben gegeven om hun foto’s te gebruiken in een schilderij. Veel mensen vinden het leuk om later op Facebook het schilderij te zien dat ik gemaakt heb met hun foto als inspiratie.
Ieder schilderij is uniek en mijn eigen interpretatie van die specifieke locatie op dat specifieke moment